Lipiec, 2022 r.

Bóg we wszystkim, co stworzył, zawarł mądrą myśl.

Z miłości do człowieka stworzył wszechświat,
w nim planetę Ziemię, a na niej człowieka,
któremu oddał wszystko, co na niej, w panowanie.

Na Ziemi wszystkie formy życia żyją w komunii stworzenia,
niektórzy nazywają to symbiozą,
wszystko stworzone komunikuje się swoim językiem od urodzenia aż do śmierci.

Ziemia ma niedoścignione piękno, harmonię muzyki, nieba i ziemi,
w jednym rytmie czasu, przestrzeni i świadomości.

Nawet ruchy dziecka i gesty niezwykle łagodne i delikatne
posiadają swoją wewnętrzną melodię, niezależnie, co robi,
czy gra, czy chodzi, czy biegnie.

Wszystko jest na wieczność wpisane w agonię całunu,
miłości, miłosierdzia, bólu i śmierci Stworzyciela.
Gdy wybije godzina, nie będzie istnieć nasz ziemski obraz,
tylko twoja indywidualna istota pójdzie za odwiecznym przeznaczeniem Słowa.

Ziemię – łono stworzenia i grób wszystkiego, co żywe,
opuszczą wszelkie stworzenia w cichym marszu i popłyną w arce przymierza
Boga z Człowiekiem.

Nie ma stworzenia, które byłoby przed Jezusem Chrystusem niewidzialne.