(Dzień pogrzebu Jana Pawła II – 8 kwietnia 2005 r.)

Biało-czerwony plac w Watykanie
Płakała Polska i ludzkość świata
On przyjeżdżał do ludzi i ludzie
do Niego przyjechali
Nasz papież Polak papież ludzkości
Pozwolił Polsce i Polakom pokazać piękną twarz
Naszą wielką wiarę i dumę narodu
Przywrócił nam godność narodową
Dzięki Niemu nas wszystkich dotknęła łaska Boża
Na Jego prośbę Duch Święty odnowił
oblicze Polski
Naszego narodu naszej tożsamości
W Nim każdy z nas miał cały świat
A świat miał papieża Polaka
Twórcę poczucia wspólnoty ludzkości
Zadziwiliśmy świat i historię
Pojednali się prezydenci
I zwaśnieni kibice klubów piłkarskich
Papież pojednał ludzkość
Przywrócił godność człowieka
Godność życia ludzkiego od narodzin do śmierci
Żyjemy w epoce Jana Pawła II

Papieża pojednania i pokoju
Wyprzedził czas ponad wieki do przodu
Zasiał ziarno pojednania chrześcijan
w bratnich religiach
Może wkrótce ziszczą się Jego marzenia
o jednym kościele
Papież Apostoł przełomu tysiąclecia
Patron współczesnego świata
Papież czciciel Maryi
Papież Bożego Miłosierdzia
Papież Eucharystii
Papież wartości niezniszczalnych
Otwarta Księga Nauczająca po wsze czasy
On nas nauczał że nie można
Zrozumieć świata człowieka bez Chrystusa
Że prawda jest w Chrystusie i prawda
zwycięży świat
Gdyż głęboka nadzieja jest w Niewidzialnym
Naszym Sędzią a zarazem Odkupicielem
Odkryliśmy co może jeden człowiek
Całkowicie ufający Bogu
Jak działa świętość
Dzięki Ci za to papieżu młodzieży świata
Papieżu polskiej młodości i radości
Wypisałeś na naszych sercach Twoje imię
Ludzie stali się bliżsi
Wielu powiesi Twój portret na ścianie
I zacznie się modlić do Ciebie
Przez łzy i pamięć o Tobie