W naturze człowieczej są potęgi olbrzymie,
ale są także bezmiary niemożliwości. ELIZA ORZESZKOWA

Nikt nie żałuje tych, którzy się nie skarżą.
Każdego na tym świecie coś boli.

Wbijasz gwóźdź w drzewo
Nie zastanawiasz się co robisz

Ciebie to nie boli
Nie czujesz jak cierpi

Gwóźdź coraz głębiej wrasta
Aż zostanie przykryty
Grubą warstwą bólu
Którego nie widać

Ty może już o nim zapomniałeś
On jednak tkwi
Doskwierać będzie
Do końca dni

Nawet jak go wyjmą
Pozostanie blizna

Każdy z nas ma swój gwóźdź
Każdy z nas pamięta kto go wbił

Bywa że wbijają nam
Gwoździe i małe gwoździki
Chociaż ich nie widać
Musimy z nimi żyć